Woensdag 20 augustus kregen wij het droevige bericht van het overlijden van ons Erelid en voormalig voorzitter Nico Beltman. Een voetbalman die als trainer en bestuurder zijn sporen verdiend heeft. Hij was o.a. een drijvende kracht in de ontwikkeling van SVI op sportief en bestuurlijk vlak, o.a. als hoofdtrainer en voorzitter van het Algemeen Bestuur.
Nico was een zeer actieve en betrokken persoonlijkheid, zowel in zijn directe omgeving waarbij zijn vrouw en kinderen voorop stonden, als in zijn werkzame leven. Naast dit alles klopte zijn hart vooral voor het voetbal.
Met de nodige ervaring werd Nico in 1985 hoofdtrainer van SVI. Geen onbekende binnen de club, want hij was reeds betrokken bij de zaalvoetbaltak van SVI. Toen Nico in 1989 zijn trainerscarrière elders vervolgde, was duidelijk dat het slechts een tijdelijk afscheid was. In 1995 keerde hij terug, niet als trainer maar als voorzitter.
Nico stond midden in de vereniging, als mensen-mens sterk in de relatie. Toch schuwde hij de discussie niet. Hij had een sterke mening die hij met argumenten onderbouwde en je moest van goeden huize komen om hem daarvan af te brengen. Met Nico aan het roer ontwikkelde SVI als vereniging en ook in sportieve ambitie. Dat ging niet altijd zonder slag of stoot, maar als verbinder wist hij vaak de partijen bij elkaar te houden. Bedachtzaam doch scherpzinnig, gevoel voor verhoudingen en de nodige humor zorgden ervoor dat hij de rijen gesloten kreeg en SVI de groeipijnen doorstond.
Zijn ‘moment of fame’ beleefde hij in 1998 toen hij naast het voorzitterschap ook de interim-rol als hoofdtrainer op zich nam. Met zijn gedrevenheid en de gave tot relativering wist hij een hecht team te smeden. Onder zijn leiding werd het kampioenschap binnengehaald en werd de stap naar de 3de Klasse gezet.
Nico was een actief bestuurder die ook naast SVI zijn verantwoordelijkheden nam, bijvoorbeeld in de Inkoopcombinatie en het Overlegorgaan Zwolse Voetbalverenigingen. Toen de Gemeente Zwolle bleef draaien rondom de accommodatie en de realisatie van kunstgrasvelden, schroomde Nico niet om hen met gepeperde brieven in de media tot actie te dwingen. Met zijn politieke voelsprieten en verbale kwaliteiten wist hij de nodige invloed uit te oefenen. Uiteindelijk kwam de Gemeente over de brug.
Toen in 2000 een nieuwe organisatiestructuur voor de vereniging gestalte kreeg, was dit voor Nico het sein zich niet meer herkiesbaar te stellen als voorzitter. Het ‘voetbaldier’ in hem zag dat die rol verder kwam af te staan van het voetbal en ambieerde een beleidsfunctie die direct met het voetbalzaken te maken had. Zijn voorzitterschap kreeg nog wel een kroon op het werk doordat de uitgesproken ambitie ‘SVI in 2000 in de 2de Klasse’ werkelijkheid werd door promotie via de nacompetitie.
Nico bleef nauw betrokken bij SVI. Keerde van 2002 tot 2005 terug als voorzitter en was later actief als vrijwilliger maar bovenal supporter. Op donderdagavond werden er snel een paar boompjes gekaart om daarna uitgebreid de tijd te nemen om over voetbal te praten. Met een glaasje en de nodige humor werd de aankomende wedstrijd besproken, waarbij steevast bleek dat de trainer er niet veel van kon en hij het roer maar weer over moest nemen.
Bij zijn definitieve afscheid als voorzitter in 2005 werd Nico Beltman benoemd tot Erelid van de v.v. SVI.
Met Nico verliezen we een betrokken en markant clubman, maar bovenal een hartelijk en fijn mens. Zijn scherpe blik en gulle lach zullen we ons blijven herinneren. We wensen Mini, Margreet, Hielco en Christan, hun partners, kinderen, kleinkinderen en verdere familie veel sterkte toe.
Algemeen Bestuur v.v. SVI